Kıbrıs Barış Harekatı’nda şarapnel parçasının isabet etmesi sonucu yaralanan Durukoğlu, askerliğinin bitmesinin ardından memleketi Kastamonu’ya döndü. Durukoğlu, çeşitli işlerde çalıştıktan sonra bir kamu kurumundan 2015’te emekli oldu.
Yaşadıklarını kayıt altına almak amacıyla 1980 yılında günlük tutmaya başlayan Durukoğlu, o günden bu yana hem iş hem de özel hayatında yaşadıklarını her gün not alıyor.
Akraba ve arkadaşları, geçmişte yaşanan olayları merak ettiğinde günlüklerini onlara da açan Durukoğlu, bugüne kadar 40’a yakın defter doldurdu.
Durukoğlu, AA muhabirine, 43 yıldır günlük tuttuğunu söyledi.
İl Özel İdaresinde çalışırken arkadaşlarının izinli veya hasta olduğunu, nereye göreve gittiğini yazdığını anlatan Durukoğlu, “1980’den 2015’e kadar işte ve evde ne yaptıysam yazdım. 2015’te emekli olduktan sonra da yazmaya devam ediyorum. Kim misafir geldi, kim gitti, kim hastalandı, nereye gittim, ne olduğu ve yaptığım işleri yazdım. Bir arkadaşım vefat mı etti, birinin düğünü mü oldu, biri mi hastalandı, hepsini günlüğüme yazıyorum.” dedi.
İnsanların bazen kendisine geçmişle ilgili şeyler sorduğunu belirten Durukoğlu, şöyle devam etti:
“Aradan zaman geçiyor, ‘şu kişi öldü, düğün oldu, kaza geçirdi’ gibi şeyler söylüyorlar ama ne zaman olduğunu hatırlayamıyorlar, bana soruyorlar. Bunların hepsini ben defterden buluyorum, ihtiyaç duyanlara yardımcı oluyorum. Bunun için de not tutmaya devam ediyorum. Yıllar önce bir olay olmuştu, bir arkadaşımın bu olaya karıştığını söylediler. Ben, bu arkadaşın o olaya karışmadığını, o gün birlikte şantiyede olduğumuzu, bunu günlüğe yazdığımı, isteyenin defterime bakarak nerede ne yaptığımızı okuyabileceğini söyledim. O arkadaşın suçsuz olduğunu günlüğüm sayesinde ispatlamış oldum.”
“Anılarımı hatırlıyorum, geçmişimi canlandırmış oluyorum”
Zaman zaman anıları hatırlamak için günlüklerini açtığını dile getiren Durukoğlu, “Aradan zaman geçiyor. Evde otururken 5 yıl önce ne yaptım diye düşünürken defteri açıp anılarımı okuyorum. Anılarımı hatırlıyorum, geçmişimi canlandırmış oluyorum. Eve komşularım, arkadaşlarım geliyor. ‘Şu sene neler olmuştu, sen neredeydin, ne yaptın?’ diyorlar. Günlüklerimi açıyorum, ‘Şu sene şu olmuş, şunu yapmışım’ diye söylüyorum.” ifadesini kullandı.
Durukoğlu, annesinin kendisinin çocukluğunda rahatsızlandığını ancak köylerinin yolu olmadığı için “Ağrısı geçer” diye doktora götürülmediğini anlatarak, “Bir gün sonra vefat etmiş. Annem 1960’da yol olmadığı için vefat etti. Ben yıllar sonra o zamanki adıyla Yol Su ve Elektrik Kurumunda çalışmaya başladım. Sonra o kurumun adı Özel İdare oldu. Köylerde görev yaparken, yol yaparken annem aklıma gelirdi. Yol olmadığı için kimse ölmesin diye elimden geldiği kadar çalıştım.” diye konuştu.
